กิจวัตรประจำวันของพ่อที่ถูกบันทึกโดยลูกสาว เติมแต่งด้วยช่วงเวลาสามัญมหัศจรรย์และพลังอารมณ์ที่สะท้อนอยู่ในความสัมพันธ์เรากับบุพการี ด้วยบทพูดไม่ถึงสิบประโยค ความจริงอันเข้มข้นของภาพและการเปิดเผยให้เห็นถึงรายละเอียดได้สื่อสารตรงไปสู่จิตใจ หนังส่วนตัวเรื่องนี้อาจจะดูเรียบง่าย แต่ภาษาหนังที่ถูกควบคุมอย่างบรรจงนั้นช่างสวยงามและเร้าอารมณ์ นี่คือผลงานที่มาจากหัวใจ เมื่อผู้กำกับได้จับจ้องพ่อผ่านเลนส์ตลอดเวลา หลังจากเธอได้เรียนรู้วิธีการถือกล้อง หนังเรื่องนี้คือความทรงจำของพ่อ หลังจากพ่อเป็นมะเร็ง เขาและเธอก็ผ่านขั้นตอนการรักษาด้วยกันมาโดยตลอด ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน สายใยที่ไม่อาจแตกหักได้นำพาพวกเขาสู้ห้วงเวลาสุดท้ายและไม่เคยจางหายไป
SCREEN |
||||||||||||||